Rozdział VI
ROZGRYWKA 

41. ROZPOCZĘCIE ROZGRYWKI 

A. Pierwsze wyjście zakrytą kartą

- gdy po odzywce, kontrze albo rekontrze zostaną przepisowo zgłoszone trzy kolejne pasy, wówczas obrońca - LHO gracza, który powinien być rozgrywającym - dokonuje pierwszego wyjścia zakrytą kartą. Takie wyjście można wycofać tylko na polecenie sędziego w następstwie nieprawidłowości (patrz przepis 47E2), a wtedy karta wycofana musi zostać przyłączona do ręki tego samego obrońcy.

B. Powtórzenia i wyjaśnienia

- przed odsłonięciem karty pierwszego wistu partner wistującego oraz przyszły rozgrywający może zażądać powtórzenia licytacji lub poprosić o wyjaśnienie zapowiedzi przeciwników (patrz przepis 20). Rozgrywający oraz każdy z obrońców może także, gdy po raz pierwszy przypadnie na niego kolej zagrywania, zażądać powtórzenia licytacji; prawo to traci, gdy już dokona pierwszego zagrania. Obrońcy (podlegając przepisowi 16) oraz rozgrywający zachowują prawo do występowania o udzielenie wyjaśnień aż do końca rozgrywki - ilekroć przypada na nich kolej zagrywania.

C. Odsłonięcie pierwszego wyjścia

- po okresie przeznaczonym na powtórzenie licytacji i udzielenie wyjaśnień (patrz B powyżej) obrońca odsłania kartę pierwszego wyjścia; w tym momencie rozpoczyna się rozgrywka i dziadek wykłada swoją rękę. Nawet gdy nie można już powtarzać licytacji (patrz B powyżej) rozgrywający i każdy z obrońców jest uprawniony do poinformowania się, jaki kontrakt jest grany oraz czy - ale nie przez kogo - został skontrowany czy też zrekontrowany.

D. Wyłożenie dziadka

- gdy karta pierwszego wyjścia zostanie odsłonięta, dziadek wykłada swoją rękę przed sobą na stole, odsłaniając karty uporządkowane według starszeństwa w poszczególnych kolorach, ułożonych rzędami skierowanymi ku rozgrywającemu, przy czym atuty umieszcza po swojej prawej stronie. Rozgrywający zagrywa kartami swojej ręki oraz kartami ręki dziadka.

42. UPRAWNIENIA DZIADKA 

A. Uprawnienia niezbywalne

- dziadek jest uprawniony do:

1. Udzielania informacji

- udzielania - w obecności sędziego - informacji dotyczących taktu lub przepisu.

2. Liczenia lew

- może on także liczyć lewy wzięte i oddane.

3. Wykonywania zagrań wskazanych przez partnera

- dziadek zagrywa poszczególne karty z własnej ręki zgodnie z poleceniem rozgrywającego (jeśli dziadek zasugeruje jakieś zagranie - patrz przepis 45F.

B. Uprawnienia warunkowe

- dalsze uprawnienia dziadka podlegają ograniczeniom przewidzianym w przepisie 43. Należą do nich:

1. Pytanie partnera o fałszywy renons

- dziadek może pytać rozgrywającego (ale nie obrońcę) -gdy nie dodał on do koloru - czy nie posiada karty w kolorze wyjścia.

2. Zapobieganie nieprawidłowości

- może on starać się zapobiec popełnieniu nieprawidłowości przez rozgrywającego.

3. Zwracanie uwagi na nieprawidłowości po rozgrywce

- może on także zwrócić uwagę na każdą zauważoną nieprawidłowość - ale dopiero po zakończeniu rozgrywki.

43. OGRANICZENIA DOTYCZĄCE DZIADKA 

Z wyłączeniem praw określonych w przepisie 42.

A. Ograniczenia dziadka

1. Ograniczenia ogólne

a) Wzywanie sędziego

- dziadek nie powinien występować z inicjatywą wezwania sędziego, chyba że inny gracz wcześniej zwrócił uwagę na popełnioną nieprawidłowość.

b) Zwrócenie uwagi na nieprawidłowość

- dziadek nie ma prawa zwrócić uwagi na żadną nieprawidłowość podczas rozgrywki.

c) Komentarz lub udział w grze

- dziadek nie ma prawa brać udziału w grze ani wypowiadać się na temat rozgrywki w jej trakcie.

2. Ograniczenia powodujące dodatkowe kary

a) Wymiana rąk

- dziadek nie ma prawa wymieniać rąk z rozgrywającym.

b) Opuszczanie miejsca

- dziadek nie ma prawa opuszczać swojego miejsca w celu przyglądania się grze rozgrywającego.

c) Oglądanie rąk obrońców

- dziadek nie ma prawa obejrzeć z własnej inicjatywy żadnej karty ręki któregokolwiek obrońcy.

B. Kary za naruszenie ograniczeń

- jeżeli dziadek naruszy któreś z dotyczących go ograniczeń:

1. Kary ogólne

- dziadek podlega karze proceduralnej, zgodnie z przepisem 90, za każde naruszenie ograniczeń wymienionych w A1 lub A2 powyżej.

2. Kary szczególne

- jeżeli dziadek, po naruszeniu ograniczeń wymienionych w A2, powyżej:

a) Ostrzega rozgrywającego przed wyjściem

- ostrzeże rozgrywającego, aby nie wyszedł z niewłaściwej ręki, to: (kara) dowolny z obrońców może wybrać rękę, z której wyjście to ma nastąpić.

b) Zapobiega fałszywemu renonsowi

- jako pierwszy zapyta, czy dołożenie karty z ręki rozgrywającego nie stanowi fałszywego renonsu, wówczas rozgrywający -o ile zagranie było nieprzepisowe - musi je zastąpić dołożeniem właściwej karty, i wymierza mu się karę, zgodnie z przepisem 64 (jak za uprawomocniony fałszywy renons).

3. Zwraca uwagę na nieprawidłowości obrońców

- jeżeli dziadek, po naruszeniu ograniczeń wymienionych w A2 powyżej jako pierwszy zwróci uwagę na wykroczenie obrońcy, to nie można nałożyć żadnej kary. Jeżeli obrońcy odniosą bezpośrednią korzyść z popełnienia nieprawidłowości, sędzia musi orzec wynik rozjemczy w celu przywrócenia sprawiedliwości.

44. KOLEJNOŚĆ ZAGRAŃ l PRZEBIEG ROZGRYWKI 

A. Wyjście w lewie

- gracz, który dokonuje wyjścia, może zagrać dowolną kartą swojej ręki (chyba, że podlega ograniczeniu w następstwie nieprawidłowości zawinionej przez własną stronę).

B. Dokładanie kart w lewie

- po zagraniu przez gracza karty wyjścia pozostali gracze dokładają po jednej karcie w kolejności zgodnej z ruchem wskazówek zegara, a zagrane w ten sposób cztery karty stanowią lewę. (Sposób zagrywania kart oraz układania lew określa przepis 65).

C. Obowiązek dokładania do koloru

- przy dokładaniu karty każdy gracz ma obowiązek - o ile jest to możliwe - dodania do koloru wyjścia. Dopełnienie tego obowiązku ma pierwszeństwo przed wszystkimi innymi wymogami niniejszych przepisów.

D. Niemożność dodania do koloru

- nie mając karty w kolorze wyjścia, gracz może dołożyć dowolną kartę (chyba, że podlega ograniczeniu w następstwie nieprawidłowości zawinionej przez własną stronę).

E. Lewy zawierające atuty

- lewę zawierającą atu bierze gracz, który zagrał najstarsze atu.

F. Lewy nie zawierające atutów

- lewę nie zawierającą atu bierze gracz, który zagrał najstarszą w niej kartą w kolorze wyjścia.

G. Prawo do następnego wyjścia

- gracz, który wziął lewę, dokonuje wyjścia w następnej lewie.

45. KARTA ZAGRANA 

A. Zagranie karty z własnej ręki

- każdy gracz, z wyjątkiem dziadka, zagrywa kartę przez odłączenie jej od swojej ręki i położenie odsłoniętej - tuż przed sobą na stole.

B. Zagranie karty dziadka

- rozgrywający zagrywa kartę z dziadka przez nazwanie jej, po czym dziadek podnosi tę kartę i kładzie - nadal odsłoniętą - na stole. Zagrywając z ręki dziadka rozgrywający może też sam podnieść kartę, którą postanowił zagrać.

C. Przymus zagrania karty

1. Karta obrońcy trzymana przez niego w sposób umożliwiający partnerowi rozpoznanie jej musi być zagrana w bieżącej lewie (jeśli obrońca już w tej lewie przepisowo zagrał - patrz przepis 45E).

2. Rozgrywający musi zagrać ze swojej ręki kartę:

(I) odsłoniętą,

(II) dotykającą lub prawie dotykającą stołu albo

(III) umieszczoną w położeniu wskazującym, że została zagrana.

3. Karta dziadka musi zostać zagrana, jeśli została rozmyślnie dotknięta przez rozgrywającego, chyba że nastąpiło to przy porządkowaniu kart albo w celu uzyskania dostępu do sąsiedniej karty.

4. Karta nazwana lub określona

a) Zagranie karty nazwanej

- karta musi być zagrana, jeśli gracz nazwał lub w inny sposób określił ją jako przewidzianą do zagrania.

b) Poprawienie omyłkowego określenia

- gracz może - bez kary - poprawić omyłkowe nazwanie karty pod warunkiem, że zrobi to bez przerwy na namysł, jeśli kolejny przeciwnik zagrał przepisowo kartę po tej omyłce, a przed jej poprawieniem, wtedy przeciwnik ten może - także bez kary - wycofać zagraną kartę i zastąpić ją inną (patrz przepis 47E).

5.Karta przygwożdżona lub karta przygwożdżona podrzędna może być zagrana według przepisu 50.

D. Karta błędnie zagrana przez dziadka

- jeżeli dziadek umieścił w położeniu wskazującym na zagranie kartę, której nie wskazywał rozgrywający, a na takt ten zwrócono uwagę, zanim gracze obu stron zagrali w następnej lewie, to niewłaściwa karta musi zostać wycofana; wówczas obrońca może - bez kary - wycofać kartę dołożoną przez siebie po tej pomyłce, a przed zwróceniem na nią uwagi, jeżeli RHO rozgrywającego zmieni swoje zagranie, to rozgrywający może wycofać kartę zagraną w tej lewie (patrz przepis 16C2).

E. Piąta karta zagrana w lewie

• przez obrońcę - piąta karta dołożona do lewy przez obrońcę staje się kartą przygwożdżoną i podlega przepisowi 50, chyba że sędzia uzna ją za wyjście w następnej lewie - wówczas stosuje się przepis 53 albo 56.
• przez rozgrywającego - gdy rozgrywający dokłada do lewy piątą kartę z własnej ręki lub z dziadka, to kary nie ma, chyba że sędzia uzna to zagranie za wyjście w następnej lewie - wówczas stosuje się przepis 55.

F. Dziadek wskazuje kartę

- po wyłożeniu ręki dziadek nie ma prawa bez polecenia rozgrywającego wskazywać ani dotykać żadnej ze swoich kart (chyba, że nastąpi to przy ich porządkowaniu). Jeżeli dziadek naruszy ten zakaz, to należy niezwłocznie przywołać sędziego, który musi rozstrzygnąć, czy postępowanie dziadka stanowiło sugestię dla rozgrywającego. Gdy sędzia uzna, że sugestia taka miała miejsce, wówczas pozwalając na kontynuowanie rozgrywki, zachowuje prawo do orzeczenia wyniku rozjemczego, o ile tak zasugerowane zagranie narazi stronę obrońców na straty.

G. Zakrycie lewy

- żaden z graczy nie powinien zakrywać swojej karty, dopóki wszyscy czterej gracze nie zagrają w danej lewie.

46. NIEPEŁNE LUB BŁĘDNE NAZWANIE KARTY DZIADKA 

A. Właściwa forma określenia karty dziadka

- nazywając kartę, którą postanowił zagrać z ręki dziadka, rozgrywający powinien wyraźnie wymienić zarówno wysokość, jak i kolor tej karty.

B. Forma niepełna lub błędna

- w przypadku niepełnego lub błędnego określenia przez rozgrywającego karty, którą postanowił zagrać z ręki dziadka, obowiązują następujące ustalenia (chyba, że inny zamiar rozgrywającego jest bezsporny):

1. Niepełne określenie wysokości karty

- jeżeli rozgrywający mówi "wysokie" lub używa podobnego określenia, to uznaje się, że nazwał najstarszą kartę w wymienionym kolorze, na czwartej ręce uznaje się, że nazwał najmłodszą kartę, która może wziąć tę lewę. Jeżeli mówi "niskie" lub używa podobnego określenia, to uznaje się, że nazwał najmłodszą kartę w tym kolorze. Jeżeli rozgrywający poleca, aby dziadek wziął lewę, to uznaje się, że nazwał najmłodszą kartę, którą może wziąć tę lewę.

2. Określenie koloru bez określenia wysokości karty

- jeżeli rozgrywający wymienia tylko kolor karty, to uznaje się, że nazwał najmłodszą kartę w tym kolorze.

3. Określenie wysokości bez określenia koloru

- jeżeli rozgrywający wymienia tylko wysokość karty:

a) Karta wyjścia

- gdy dokonuje wyjścia z ręki dziadka, którego kartą wziął poprzednią lewę, to uważa się, że kontynuuje ten kolor, pod warunkiem że w ręce dziadka znajduje się wymieniona karta w tym samym kolorze.

b) Inne przypadki

- w każdym innym przypadku (niż opisany w (a) powyżej), rozgrywający musi zagrać z ręki dziadka kartę o wymienionej wysokości, o ile tylko może to przepisowo zrobić; jeżeli w ręce dziadka znajduje się więcej niż jedna taka karta, musi wymienić także kolor karty.

4. Dziadek nie ma wskazanej karty

- jeżeli rozgrywający wymienia kartę, której nie ma w ręce dziadka, to takie wymienienie uważa się za niebyłe, a rozgrywający może przepisowo zagrać dowolną kartę.

5. Brak określenia koloru i wysokości karty

- jeżeli rozgrywający poleca dziadkowi zagranie karty, nie wymieniając jej wysokości ani koloru (np. mówiąc "cokolwiek" lub używając podobnego określenia), to dowolny z obrońców może wybrać kartę tego zagrania.

47. WYCOFANIE KARTY ZAGRANEJ 

A. Wykonanie kary

- kartę zagraną można wycofać w celu wykonania kary (z tym, że wycofana karta obrońcy może stać się kartą przygwożdżoną - patrz przepis 49).

B. Poprawienie zagrania nieprzepisowego

- kartę zagraną można wycofać w celu poprawienia zagrania nieprzepisowego lub jednoczesnego (w odniesieniu do zagrania jednoczesnego patrz przepis 58, w odniesieniu do obrońcy - patrz przepis 49).

C. Zmiana omyłkowego wskazania

- kartę zagraną można wycofać bez kary po dopuszczonej przez przepis 45C4(b) zmianie wskazania karty.

D. Po zmianie zagrania przeciwnika

- po zmianie zagrania dokonanej przez przeciwnika, można bez kary wycofać zagraną kartę w celu zastąpienia jej inną.

E. Zmiana zagrania spowodowanego fałszywą informacją

1. Wyjście poza kolejnością

- wyjście poza kolejnością może być wycofane bez kary, jeśli gracz został błędnie poinformowany przez przeciwnika że na niego przypada kolej wyjścia (LHO nie powinien zaakceptować tego wyjścia).

2. Wycofanie zagrania

a) Przed kolejnym zagraniem

- gracz może wycofać kartę, którą zagrał po otrzymaniu błędnego wyjaśnienia zapowiedzi lub zagrania konwencyjnego przeciwnika, a przed uzyskaniem odnośnego sprostowania, jedynie wtedy gdy nie została jeszcze zagrana żadna kolejna karta w tej lewie. Nie można wycofać pierwszego wyjścia po odsłonięciu jakiejkolwiek karty dziadka.

b) Po kolejnym zagraniu

- jeśli jest za późno by poprawić zagranie (według (a), wyżej), stosuje się przepis 40C.

F. Wycofanie nieprzepisowe

- zagraną kartę można wycofać jedynie w przypadkach opisanych powyżej od A do E; w innych przypadkach raz zagranej karty nie można wycofać.

48. ODSŁONIĘCIE KARTY ROZGRYWAJĄCEGO 

A. Rozgrywający odsłania kartę

- rozgrywający nie podlega karze za odsłonięcie karty i żadna karta - ani jego, ani dziadka - nie staje się nigdy kartą przygwożdżoną. Rozgrywający nie musi zagrać karty, którą upuścił przypadkowo.

B. Rozgrywający wykłada karty

1. Po pierwszym wyjściu poza kolejnością

- gdy rozgrywający wykłada swoje karty po pierwszym wyjściu dokonanym przez niewłaściwego obrońcę, stosuje się przepis 54.

2. W innym czasie

- gdy rozgrywający wykłada swoje karty w którymkolwiek innym momencie niż bezpośrednio po pierwszym wyjściu obrońcy poza kolejnością, uważa się, że rozgrywający zgłasza roszczenie albo zrzeczenie dotyczące lew i stosuje się przepis 68.

49. ODSŁONIĘCIE KARTY OBROŃCY 

Wyłączając normalny przebieg gry lub stosowanie przepisu, ilekroć odsłonięta karta obrońcy znajdzie się w położeniu, w którym partner może ją zobaczyć, czy też obrońca nazywa kartę w swoim ręku, to: (kara) każda taka karta staje się kartą przygwożdżoną (patrz przepis 50); jeżeli jednak obrońca złożył przy tym odpowiednie oświadczenie dotyczące bieżącej, jeszcze nie skompletowanej lewy, stosuje się przypis do przepisu 68.

50. DYSPONOWANIE KARTĄ PRZYGWOŻDŻONĄ 

Karta przedwcześnie odsłonięta przez obrońcę (lecz nie karta wyjścia - wówczas stosuje się przepis 57A) staje się kartą przygwożdżoną, chyba że sędzia orzeknie inaczej, jeżeli sędzia uzna, że ma zastosowanie przepis72B1 musi orzec wynik rozjemczy zamiast stosować A - D poniżej.

A. Karta przygwożdżona pozostaje odsłonięta

- karta przygwożdżona musi leżeć odsłonięta na stole tuż przed graczem, do którego należy, dopóki nie zostanie zagrana albo objęta innym postanowieniem wybranej kary.

B. Karta przygwożdżona normalna i podrzędna karta przygwożdżona

- pojedyncza blotka odsłonięta nieumyślnie (np. wskutek zagrania w lewie dwóch kart jednocześnie albo przypadkowego upuszczenia karty) staje się kartą przygwożdżoną podrzędną; każdy honor lub jakakolwiek karta odsłonięta wskutek świadomego zagrania (np. przy wyjściu poza kolejnością, przy popełnieniu - a następnie poprawieniu - fałszywego renonsu) staje się kartą przygwożdżoną (normalną). jeżeli dany obrońca ma więcej niż jedną kartę przygwożdżoną, to każda z nich staje się kartą przygwożdżoną (normalną).

C. Dysponowanie podrzędną kartą przygwożdżoną

- jeżeli obrońca ma kartę przygwożdżoną podrzędną, to nie ma prawa zagrać innej blotki w tym samym kolorze, dopóki nie zagra tej, która jest kartą przygwożdżoną (może zagrać - zamiast niej - honor w tym kolorze). Partner tego obrońcy nie jest narażony na kary wistowe, ale informacja, którą uzyskał przez zobaczenie przygwożdżonej blotki, jest dla niego nielegalna (patrz przepis 16A).

D. Dysponowanie kartą przygwożdżoną (normalną)

- dopóki obrońca ma kartę przygwożdżoną (normalną), zarówno on, jak i jego partner, mogą być narażeni na ograniczenie wyboru własnych zagrań; wykraczający - ilekroć przypadnie na niego kolej zagrywania, a jego partner - ilekroć przypadnie na niego kolej wyjścia.

1. Zagranie wykraczającego

- obrońca musi zagrać swoją kartę przygwożdżoną przy pierwszej przepisowej sposobności wyjścia, dodania do koloru, zrzutki lub przebitki (wymaganie zagrania karty przygwożdżonej jest dla partnera informacją legalną, natomiast inne informacje wynikające z faktu odsłonięcia karty przygwożdżonej pozostają informacjami nielegalnymi), jeżeli obrońca ma dwie lub więcej kart przygwożdżonych, rozgrywający może określić, którą z nich ma zagrać. Obowiązek dodania do koloru lub też wykonanie karnego wyjścia albo karnego dołożenia ma pierwszeństwo przed wymogiem zagrania karty przygwożdżonej ale karta przygwożdżona musi pozostać nadal odsłonięta na stole i musi zostać zagrana przy następnej przepisowej sposobności.

2. Wyjście partnera wykraczającego

- gdy kolej wyjścia przypada na obrońcę, którego partner ma kartę przygwożdżoną, to nie ma on prawa dokonać wyjścia, dopóki rozgrywający nie oświadczy, jakiego dokonał wyboru spośród poniższych możliwości (jeżeli ten obrońca wyjdzie wcześniej jakąś kartą, to podlega karze według przepisu 49). Rozgrywający może:

a) Nakaz lub zakaz wyjścia w określony kolor(y)

- nakazać albo zakazać obrońcy wyjścia w kolor karty przygwożdżonej (gdy partner tego obrońcy ma więcej niż jedną kartę przygwożdżoną - patrz przepis 51); zakaz taki obowiązuje dopóki ten obrońca utrzymuje się przy wyjściu. Gdy rozgrywający wybierze nałożenie takiej kary, wówczas odnośna karta przestaje być kartą przygwożdżoną i zostaje podjęta.

b) Brak nakazu lub zakazu

- nie wymagać od tego obrońcy wykonania karnego wyjścia; wówczas ten obrońca może wyjść dowolną kartą, ale karta przygwożdżona pozostaje nadal przygwożdżoną.

51. DWIE LUB WIĘCEJ KART PRZYGWOŻDŻONYCH 

A. Zagranie gracza wykraczającego

- jeżeli obrońca ma dwie lub więcej kart przygwożdżonych, które może przepisowo zagrać, wówczas rozgrywający może wskazać która z tych kart ma być najpierw zagrana.

B. Wyjście partnera gracza wykraczającego

1. Karty przygwożdżone w jednym kolorze

a) Rozgrywający nakazuje wyjście w ten kolor

- gdy obrońca ma dwie lub więcej kart przygwożdżonych w jednym kolorze i rozgrywający nakazuje partnerowi tego obrońcy wyjście w ten kolor, wówczas wszystkie karty tego koloru przestają być kartami przygwożdżonymi i zostają podjęte przez obrońcę, a ten może zagrać przepisowo dowolną kartę w tej lewie.

b) Rozgrywający zakazuje wyjścia w ten kolor

- jeżeli rozgrywający zakazuje wyjścia w ten kolor, obrońca podejmuje wszystkie karty przygwożdżone tego koloru i może zagrać przepisowo dowolną kartę w tej lewie.

2. Karty przygwożdżone w więcej niż jednym kolorze

a) Rozgrywający nakazuje wyjście w określony kolor.

- gdy obrońca ma karty przygwożdżone w więcej niż jednym kolorze, rozgrywający może nakazać partnerowi tego obrońcy wyjście w jeden, wskazany przez siebie, spośród tych kolorów, w których obrońca ma karty przygwożdżone (lecz stosuje się B1(a) powyżej).

b) Rozgrywający zakazuje wyjścia w określone kolory

- gdy obrońca ma karty przygwożdżone w więcej niż jednym kolorze, rozgrywający może zakazać partnerowi tego obrońcy wyjścia w jeden lub więcej z tych kolorów; wtedy wszystkie karty przygwożdżone w kolorze lub w kolorach objętych zakazem rozgrywającego zostają podjęte przez obrońcę i może on zagrać przepisowo dowolną kartę w tej lewie.

52. NIEDOPEŁNIENIE OBOWIĄZKU ZAGRANIA KARTY PRZYGWOŻDŻONEJ 

A. Obrońca nie dopełnia obowiązku karty przygwożdżonej

- jeżeli obrońca zobowiązany przepisem 50 do zagrania lub wyjścia kartą przygwożdżoną zagra zamiast niej inną kartę, to nie ma on prawa samowolnie wycofać tak zagranej karty.

B. Obrońca zagrywa inną kartę

1. Zagranie zaakceptowane

a) Rozgrywający może zaakceptować zagranie

- jeżeli obrońca dokonuje wyjścia lub zagrania inną kartą, gdy przepis zobowiązywał go do zagrania karty przygwożdżonej, rozgrywający może zaakceptować takie wyjście lub zagranie.

b) Rozgrywający musi zaakceptować zagranie

- rozgrywający musi zaakceptować takie wyjście lub zagranie, jeśli po nim dołożył kartę z ręki swojej lub dziadka.

c) Karta przygwożdżona pozostaje kartą przygwożdżoną

- jeżeli zagrana karta została zaakceptowana w myśl (a) lub (b) powyżej, nie zagrana karta przygwożdżona pozostaje kartą przygwożdżoną.

2. Zagranie wycofane

- rozgrywający może nakazać obrońcy, aby zastąpił swoje nieprzepisowe zagranie lub wyjście zagraniem karty przygwożdżonej, wówczas każda karta obrońcy zagrana przy popełnieniu danej nieprawidłowości staje się kartą przygwożdżoną.

53. ZAAKCEPTOWANIE WYJŚCIA POZA KOLEJNOŚCIĄ 

A. Wyjście poza kolejnością uznane za wyjście prawidłowe

- każde wyjście poza kolejnością, dokonane odsłoniętą kartą, może być uznane za prawidłowe. Staje się ono takim wówczas, gdy gracz strony przeciwnej - to jest (odpowiednio) albo rozgrywający, albo któryś z obrońców - zaakceptuje je (przez odpowiednie oświadczenie), czy też gdy gracz następny w kolejności dołoży swoją kartę do tego nieprawidłowego wyjścia, ale patrz przepis 47E1. (Jeżeli nie nastąpiło ani akceptujące oświadczenie ani dołożenie karty przez LHO, sędzia nakazuje dokonanie wyjścia z właściwej ręki).

B. Niewłaściwy obrońca dokłada kartę do nieprzepisowego wyjścia rozgrywającego

- gdy do wyjścia poza kolejnością, którego dokonał rozgrywający, dołoży najpierw kartę RHO tej ręki, z której zastała zagrana karta takiego wyjścia, wówczas nieprawidłowe wyjście staje się prawomocne i stosuje się przepis 57.

C. Właściwe wyjście dokonane po wyjściu nieprzepisowym

- po wyjściu poza kolejnością, dokonanym przez przeciwnika, gracz, na którego przypadała właściwa kolej wyjścia, może w tej samej lewie wyjść prawidłowo swoją kartą i nie jest przy tym narażony na uznanie jej za dołożenie do nieprzepisowego wyjścia. Wówczas prawomocne staje się właściwe wyjście, a wszystkie karty błędnie zagrane przedtem w tej lewie mogą być wycofane bez kary. Do obrońcy stosuje się przepis 16C2.

54. PIERWSZE WYJŚCIE ODKRYTĄ KARTĄ POZA KOLEJNOŚCIĄ 

Gdy nastąpi pierwsze wyjście poza kolejnością odkrytą kartą, a partner wykraczającego wychodzi zakrytą kartą, sędzia nakazuje wycofanie tej ostatniej karty i wybór jednego z poniższych postanowień:

A. Rozgrywający wykłada swoją rękę

- po pierwszym wyjściu poza kolejnością odkrytą kartą rozgrywający może wyłożyć swoją rękę; wtedy sam staje się dziadkiem, a jego partner - rozgrywającym. Jeżeli rozgrywający zaczął wykładać swoją rękę odsłaniając przy tym jedną lub więcej kart, musi wyłożyć całą rękę.

B. Rozgrywający akceptuje wyjście

- gdy obrońca dokonuje pierwszego wyjścia poza kolejnością kartą odkrytą, rozgrywający może zaakceptować to nieprzepisowe wyjście stosownie do przepisu 53A; wtedy dziadek wykłada swoją rękę stosownie do przepisu 41.

1. Rozgrywający zagrywa drugą kartę

- druga karta w tej lewie zostaje zagrana z ręki rozgrywającego.

2. Dziadek zagrał drugą kartę

- jeżeli rozgrywający zagrywa drugą kartę w tej lewie z ręki dziadka, nie może już tej karty wycofać, chyba że w celu poprawienia fałszywego renonsu.

C. Rozgrywający musi zaakceptować wyjście

- jeżeli rozgrywający miał możliwość zobaczyć którąś z kart partnera (nie licząc kart odsłoniętych podczas licytacji, do których zastosowano przepis 24), musi zaakceptować to pierwsze wyjście.

D. Rozgrywający odrzuca pierwsze wyjście

- gdy rozgrywający żąda od wykraczającego, aby wycofał swoje pierwsze wyjście, dokonane poza kolejnością odkrytą kartą, stosuje się przepis 56.

55. WYJŚCIE ROZGRYWAJĄCEGO POZA KOLEJNOŚCIĄ 

A. Akceptacja wyjścia rozgrywającego

- jeżeli rozgrywający wyszedł poza kolejnością z ręki własnej lub dziadka, wówczas dowolny z obrońców może zaakceptować to wyjście, stosownie do przepisu 53, lub zażądać jego wycofania (po błędnym poinformowaniu - patrz przepis 47E1).

B. Rozgrywający zobowiązany jest do wycofania wyjścia

1. Właściwa kolej wyjścia obrońcy

- jeżeli rozgrywający wyszedł z ręki własnej lub dziadka, gdy właściwa kolej wyjścia przypadała na obrońcę, to dowolny z obrońców może zażądać wycofania takiego wyjścia, a wtedy rozgrywający, bez kary, kartę omyłkowego wyjścia przyłącza do ręki, z której została zagrana.

2. Właściwe wyjście z ręki rozgrywającego lub dziadka

- jeżeli rozgrywający wyszedł z niewłaściwej ręki - a więc z ręki dziadka zamiast z własnej albo odwrotnie - i dowolny z obrońców zażąda wycofania tego wyjścia, rozgrywający wycofuje kartę omyłkowego wyjścia i musi dokonać wyjścia z właściwej ręki.

C. Informacja uzyskana przez rozgrywającego

- gdy rozgrywający stosuje sposób rozgrywki, który można uznać za oparty na informacji uzyskanej dzięki nieprawidłowości, sędzia może orzec wynik rozjemczy.

56. WYJŚCIE OBROŃCY POZA KOLEJNOŚCIĄ 

Jeżeli rozgrywający zażąda od obrońcy, aby wycofał odsłoniętą kartę swojego wyjścia poza kolejnością, to karta lego nieprzepisowego wyjścia staje się kartą przygwożdżoną i stosuje się przepis 50D).

57. PRZEDWCZESNE WYJŚCIE LUB ZAGRANIE OBROŃCY 

A. Przedwczesne zagranie lub wyjście do następnej lewy

- gdy obrońca wyszedł w następnej lewie, zanim jego partner dołożył kartę w bieżącej lewie, a także gdy obrońca dołożył kartę poza kolejnością, zanim jego partner dołożył swoją, wówczas (kara) karta tak zagrana staje się kartą przygwożdżoną a rozgrywający dokonuje wyboru jednej z poniższych możliwości. Może on:

1. Najwyższa karta

- nakazać partnerowi wykraczającego, aby w bieżącej lewie dołożył swoją najstarszą kartę w kolorze wyjścia.

2. Najniższa karta

- nakazać partnerowi wykraczającego, aby w bieżącej lewie dołożył swoją najmłodszą kartę w kolorze wyjścia.

3. Karta innego koloru

- zakazać partnerowi wykraczającego dołożenia karty koloru wyznaczonego przez rozgrywającego.

B. Partner wykraczającego nie może wykonać nałożonej kary -

jeżeli partner wykraczającego nie ma możności wykonania kary wybranej przez rozgrywającego, to może on - w myśl przepisu 59 - zagrać dowolną kartę.

C. Rozgrywający zagrał z obu rąk przed wykroczeniem

- obrońca nie podlega karze za swoje przedwczesne zagranie przed zagraniem partnera, jeżeli rozgrywający zagrał z obu rąk lub jeśli dziadek, wbrew przepisom, zagrał kartę albo zasugerował jej zagranie. Nawet jeśli w dziadku znajduje się w kolorze wyjścia tylko jedna karta lub tylko karty sąsiadujące starszeństwem, żadnej z takich kart nie uważa się za dołożoną automatycznie.

58. WYJŚCIA LUB ZAGRANIA JEDNOCZESNE 

A. Jednoczesne zagranie dwóch graczy

- zagranie jednoczesne z przepisowym zagraniem innego gracza uznaje się za zagranie późniejsze.

B. Zagranie więcej niż jednej karty jednego gracza

- jeżeli gracz zagrał dwie lub kilka kart na raz:

1. Jedna karta widoczna

- jeżeli tylko jedna z nich była widoczna, to tę kartę uznaje się za zagraną, a pozostałe podejmuje on bez kary.

2. Więcej kart widocznych

- jeżeli jest widoczna więcej niż jedna karta gracz wskazuje tę, którą uważa za zagraną; gdy jest obrońcą, wówczas każda z pozostałych odsłoniętych kart staje się kartą przygwożdżoną (patrz przepis 50).

3. Po wycofaniu widocznej karty

- po wycofaniu przez gracza odsłoniętej karty, do której przeciwnik - zgodnie z kolejnością zagrywania - dołożył już swoją, przeciwnik ten może wycofać tak dołożoną kartę bez kary i zastąpić ją inną (patrz przepis 16C).

4. Nie wykryto błędu w bieżącej lewie

- jeżeli zagranie jednoczesne nie zostało wykryte przed zagraniem graczy obu stron w następnej lewie, stosuje się przepis 67.

59. NIEMOŻNOŚĆ WYKONANIA ŻĄDANEGO WYJŚCIA LUB ZAGRANIA 

Jeżeli gracz nie ma możności wykonania żądanego wyjścia lub zagrania stosownie do nałożonej kary - czy to dlatego, że nie ma karty w wymaganym kolorze, czy dlatego, że ma karty tylko w kolorze lub kolorach objętych zakazem, czy dlatego że obowiązuje go przede wszystkim dodanie do koloru -to gracz ten może zagrać przepisowo dowolną kartę

60. ZAGRANIE PO ZAGRANIU NIEPRZEPISOWYM 

A. Zagranie karty po wykroczeniu

1. Utrata prawa do ukarania

- zagranie gracza strony nie wykraczającej po zagraniu przez jego RHO, dokonanym poza kolejnością lub przedwcześnie, a przed wymierzeniem kary - powoduje utratę prawa do ukarania tego wykroczenia.

2. Nieprawidłowość zaakceptowana

- jeżeli prawo do karania zostało utracone, nieprzepisowe zagranie uważa się za dokonane we właściwej kolejności (chyba że ma zastosowanie przepis 53C, dotyczący szczególnych uprawnień gracza, na którego przypadała właściwa kolej wyjścia).

3. Inne zobowiązania pozostają w mocy

- każde zobowiązanie wymagające zagrania karty przygwożdżonej lub wykonania kary wistowej, nałożone przedtem na gracza strony wykraczającej pozostaje w mocy w dalszym ciągu rozgrywki.

B. Zagranie obrońcy przed poprawieniem wyjścia rozgrywającego

- gdy obrońca zagrał kartę, zanim rozgrywający - zobowiązany przedtem do wycofania wyjścia z niewłaściwej ręki -wyszedł z właściwej ręki, wówczas ta karta obrońcy staje się normalną kartą przygwożdżoną (patrz przepis 50).

C. Zagranie strony wykraczającej przed orzeczeniem kary

- zagranie gracza strony wykraczającej przed nałożeniem kary nie narusza uprawnień przeciwników i samo może podlegać ukaraniu.

61. FAŁSZYWY RENONS I DOTYCZĄCE GO PYTANIA 

A. Definicja fałszywego renonsu

- dołożenie przez gracza - wbrew przepisowi 44C - karty w innym kolorze niż kolor wyjścia, mimo że istniała możliwość dodania do koloru, a także zagranie obrońcy - zobowiązanego do wykonania karnego wyjścia lub karnego dołożenia - niezgodne z żądaniem rozgrywającego, mimo że posiadał możliwość spełnienia tego żądania stanowi fałszywy renons (gdy gracz nie może spełnić wymogu - patrz przepis 59).

B. Prawo do pytań dotyczących fałszywego renonsu

- rozgrywający może zapytać każdego z obrońców, który nie dodał do koloru, czy nie ma karty w kolorze wyjścia (zapytanie dotyczące fałszywego renonsu nie uprawnia automatycznie do przeglądania zgranych lew - patrz przepis 66C). Dziadek może pytać rozgrywającego, ale patrz przepis 43B2b. Obrońcy mogą pytać rozgrywającego, lecz nie mogą pytać siebie nawzajem, chyba że Organizacja Strefowa postanowi inaczej.

62. POPRAWIENIE FAŁSZYWEGO RENONSU 

A. Wymóg poprawienia

- gracz musi poprawić swój fałszywy renons - o ile zda sobie sprawę, że go popełnił - przed jego uprawomocnieniem (patrz przepis 63B).

B. Poprawienie fałszywego renonsu

- w celu poprawienia fałszywego renonsu wykraczający wycofuje kartę zagraną nieprzepisowo i zastępuje ją dowolną kartą w kolorze wyjścia.

1. Karta obrońcy

- tak wycofana karta staje się kartą przygwożdżoną normalną (patrz przepis 50), jeżeli była zagrana spośród nie odsłoniętych kart obrońcy.

2. Karta rozgrywającego, dziadka, odkryta karta obrońcy

- karta może być wycofana bez kary, jeżeli była zagrana z ręki rozgrywającego lub dziadka, albo jeżeli była odsłonięta karta obrońcy. Zarzut popełnienia fałszywego renonsu nie uprawnia do przeglądania zakrytych lew, chyba, że na polecenie sędziego w myśl przepisu 66C.

C. Wycofywanie odkrytych kart zagranych w lewie

1.Przez stronę nie wykraczającą

- każdy gracz strony nie wykraczającej może wycofać bez kary swoją kartę dołożoną w lewie po fałszywym renonsie a przed zwróceniem na niego uwagi (patrz przepis 16C).

2. Przez partnera gracza wykraczającego

- partner wykraczającego, po wycofaniu karty (stosownie do 1 powyżej) przez swojego RHO, może wycofać swoją zagraną kartę; gdy partner wykraczającego jest obrońcą, wówczas karta tak wycofana staje się normalną kartą przygwożdżoną (patrz przepis 16C).

D. Fałszywy renons w dwunastej lewie

1. Konieczność poprawienia

- fałszywy renons popełniony w dwunastej lewie, nawet gdy został już uprawomocniony, musi zostać poprawiony - o ile tylko został zauważony, zanim wszystkie cztery ręce schowano do pudełka.

2. Przed zagraniem partnera gracza wykraczającego

- jeżeli fałszywy renons popełnił obrońca zanim kolej zagrywania w dwunastej lewie przypadła na jego partnera, a ten miał karty w dwóch kolorach różnych od koloru wyjścia, to: (kara) partner gracza wykraczającego nie może wybrać zagrania, które mogłoby być zasugerowane odsłoniętą kartą fałszywego renonsu.

63. UPRAWOMOCNIENIE FAŁSZYWEGO RENONSU 

A. Uprawomocnienie

- fałszywy renons zostaje uprawomocniony

1. Strona wykraczająca zagrywa w następnej lewie

- gdy wykraczający lub jego partner zagra kartę w następnej lewie (każde takie zagranie, przepisowe lub nieprzepisowe, uprawomocnia fałszywy renons).

2. Gracz strony wykraczającej wskazuje kartę

- gdy wykraczający lub jego partner nazwie lub w inny sposób określi kartę, którą postanowił zagrać w następnej lewie.

3. Roszczenie lub zrzeczenie strony wykraczającej

- gdy gracz strony wykraczającej zgłasza albo uznaje roszczenie albo zrzeczenie dotyczące lew (słownie, przez wyłożenie swojej ręki lub w inny sposób).

B. Nielegalne zwrócenie uwagi

- gdy nastąpiło naruszenie przepisu 61B wykraczający musi zastąpić kartę fałszywego renonsu kartą prawidłową i mają zastosowanie postanowienia przepisu 64 jak przy uprawomocnionym fałszywym renonsie.

C. Uprawomocniony fałszywy renons nie może być poprawiony

- po uprawomocnieniu fałszywy renons nie może być już poprawiony (wyjątek: fałszywy renons w dwunastej lewie - przepis 62D) i lewę z fałszywym renonsem utrzymuje się bez zmian (ale patrz przepis 43B2(b)).

64. POSTĘPOWANIE PO UPRAWOMOCNIENIU FAŁSZYWEGO RENONSU 

A. Wymierzanie kary

- gdy nastąpiło uprawomocnienie fałszywego renonsu:

1. Gracz wykraczający bierze lewę z fałszywym renonsem

- jeżeli lewa, w której miał miejsce fałszywy renons została wzięta przez wykraczającego, to: (kara) po zakończeniu rozgrywki lewa z fałszywym renonsem plus jedna spośród lew później wziętych w tym rozdaniu przez stronę wykraczającą zostaje przekazana stronie nie wykraczającej.

2. Wykraczający nie wziął lewy z fałszywym renonsem

- jeżeli lewa, w której nastąpił fałszywy renons, nie została wzięta przez gracza wykraczającego, wówczas:

(I) jeśli strona wykraczająca wzięła tę czy też którąś z następnych lew w tym rozdaniu, to: (kara) po zakończeniu rozgrywki jedną z tych lew przekazuje się stronie nie wykraczającej;

(II) ponadto, jeżeli gracz wykraczający wziął później dodatkową lewę taką kartą, którą mógł przedtem przepisowo zagrać w lewie z fałszywym renonsem, jedną taką lewę przekazuje się stronie nie wykraczającej.

B. Niewymierzanie kary

- uprawomocniony fałszywy renons nie podlega ukaraniu (patrz jednak C poniżej), jeżeli:

1. Strona wykraczająca nie bierze lewy z fałszywym renonsem ani żadnej następnej

- strona wykraczająca nie wzięła lewy, w której miał miejsce fałszywy renons, ani żadnej następnej w danym rozdaniu.

2. Kolejny fałszywy renons w tym samym kolorze

- był to kolejny fałszywy renons w tym samym kolorze popełniony przez tego samego gracza.

3. Fałszywy renons przez niezagranie karty odkrytej

- fałszywy renons został popełniony przez niezagranie karty odsłoniętej i leżącej na stole czy też należącej do wyłożonej ręki - także karty dziadka.

4. Strona nie wykraczająca licytuje w następnym rozdaniu

- zwrócono uwagę na fałszywy renons dopiero po zgłoszeniu zapowiedzi przez gracza strony nie wykraczającej w następnym rozdaniu.

5. Po zakończeniu rundy

- zwrócono uwagę na fałszywy renons dopiero po zakończeniu rundy.

6. Fałszywy renons w dwunastej lewie

- fałszywy renons został popełniony w dwunastej lewie.

C. Rekompensata wynikiem rozjemczym

- jeżeli sędzia uzna, że uprawomocniony fałszywy renons -także taki, który nie podlega ukaraniu - naraził stronę nie wykraczającą na straty niedostatecznie wyrównane przez postanowienia niniejszego przepisu, to musi orzec wynik rozjemczy.

65. UKŁADANIE LEW 

A. Kompletowanie lewy

- gdy w lewie zagrano wszystkie cztery karty, każdy gracz odwraca swoją zgraną kartę koszulką do góry i układa przed sobą na stole przy jego krawędzi (patrz B poniżej).

B. Oznaczanie przynależności lew

1. Lewy wzięte

- jeżeli strona gracza wzięła lewę, kartę układa się dłuższą osią ku partnerowi.

2. Lewy oddane

- jeżeli lewę wzięli przeciwnicy, kartę układa się dłuższą osią w kierunku przeciwników.

C. Uporządkowanie

- każdy gracz układa swoje zgrane karty w równy szereg, w którym zachodzą one na siebie w kolejności zagrywania tak, aby można było odtworzyć rozgrywkę po jej zakończeniu, a w razie potrzeby - ustalić liczbę lew wziętych przez każdą ze stron lub tez porządek zagrań.

D. Uzgodnienie wyniku gry

- gracz nie powinien zmieniać ułożenia swoich zgranych kart, dopóki nie zostanie uzgodniona liczba lew wziętych przez jego stronę. Gracz, który nie przestrzega postanowień niniejszego przepisu, naraża się na niebezpieczeństwo utraty prawa wystąpienia z roszczeniem dotyczącym spornych lew lub też z zarzutem popełnienia fałszywego renonsu.

66. PRZEGLĄDANIE LEW 

A. Bieżąca lewa

- rozgrywający lub obrońca, zanim odwróci koszulką do góry i ułoży na stole własną zgraną kartę, może - dopóki ani jego partner, ani on nie zagrał w następnej lewie - zażądać odsłonięcia wszystkich pozostałych kart zagranych w bieżącej lewie.

B. Własna ostatnia karta

- dopóki nie nastąpi wyjście w następnej lewie, obrońca lub też rozgrywający może obejrzeć ostatnio zagraną przez siebie kartę, nie odsłaniając jej przy tym.

C. Poprzednie lewy

- gdy nastąpi wyjście w następnej lewie, nie wolno już przeglądać lewy zgranej ani obejrzeć żadnej karty tej lewy przed zakończeniem rozgrywki (chyba że na specjalne polecenie sędziego, wydane np. w celu sprawdzenia zarzutu popełnienia fałszywego renonsu).

D. Po zakończeniu rozgrywki

- po zakończeniu rozgrywki zgrane i niezgrane karty można przeglądnąć w celu sprawdzenia zarzutu popełnienia fałszywego renonsu lub ustalenia liczby lew wziętych lub oddanych przez daną stronę, ale żaden z graczy nie powinien przy tym dotykać cudzych kart. Jeżeli, przed rozstrzygnięciem kwestii spornej, gracz tak zmiesza swoje karty, że przez to uniemożliwi sędziemu ustalenie odnośnych faktów, to sędzia musi rozstrzygnąć tę kwestię na korzyść strony przeciwnej.

67. LEWA WADLIWA 

A. Przed zagraniem obu stron w następnej lewie

- gdy w którejś lewie gracz nie dołożył karty albo zagrał więcej niż jedną kartę, błąd taki musi być niezwłocznie poprawiony - o ile zwrócono uwagę na tę nieprawidłowość zanim którykolwiek gracz zagrał w następnej lewie.

1. Gracz nie zagrał karty

- jeżeli wykraczający nie dołożył karty w danej lewie, uzupełnia tę lewę przepisowo dołożoną kartą.

2. Gracz zagrał więcej niż jedną kartą

- jeżeli wykraczający zagrał w danej lewie więcej niż jedną kartę, stosuje się albo przepis 45E (o zagraniu piątej karty w lewie), albo przepis 58B (o zagraniu dwóch lub więcej kart przez jednego gracza).

B. Po zagraniu obu stron w następnej lewie

- gdy gracze z obu stron zagrali już w następnej lewie, zanim zwrócono uwagę na nieprawidłowość lub gdy sędzia ustalił, że któraś lewa była wadliwa (stwierdzając, iż jeden z graczy ma za dużo kart w ręce, a za mało zgranych, albo odwrotnie), wówczas sędzia ustala, która lewa była wadliwa. W celu poprawienia liczby kart sędzia powinien postępować w następujący sposób:

1. Wykraczający ma w ręce zbyt wiele kart

- jeżeli w wadliwej lewie wykraczający nie dołożył karty, sędzia musi mu nakazać, aby niezwłocznie odsłonił brakującą kartę, a następnie umieścił ją między swoimi zgranymi kartami (taka karta nie może spowodować zmiany przynależności lewy); przy czym:

a) Wykraczający ma kartę w kolorze wyjścia

- jeżeli wykraczający ma kartę w kolorze wyjścia wadliwej lewy, musi dołożyć wybraną kartę w tym kolorze, a wtedy kary nie ma.

b) Nie ma karty w kolorze wyjścia

- jeżeli wykraczający nie ma karty w kolorze wyjścia wadliwej lewy, może dołożyć do swoich zgranych kart dowolnie wybraną kartę i: (kara) uważa się, że popełnił fałszywy renons w wadliwej lewie, może więc podlegać karze jednej lewy, zgodnie z przepisem 64.

2. Wykraczający ma w ręce zbyt mało kart

- jeżeli w wadliwej lewie wykraczający zagrał więcej niż jedną kartę, sędzia powinien ją obejrzeć i nakazać wykraczającemu, aby pozostawił wśród zgranych tylko tę jedną, która była widoczna, gdy popełnił wykroczenie, a wycofał z wadliwej lewy i przyłączył do swojej ręki pozostałe, omyłkowo zagrane karty (o ile sędzia nie może ustalić, która z kart była przy wykroczeniu widoczna - wykraczający pozostawia wśród zgranych kart najstarszą, jaką mógł w tej lewie przepisowo zagrać). W tych okolicznościach każdą kartę wycofaną przez wykraczającego uważa się za należącą nieprzerwanie do jego ręki i zagranie innej karty zamiast niej w którejś z lew po rozpatrywanym wykroczeniu, a przed poprawieniem wadliwej lewy, może stanowić fałszywy renons.

68. ROSZCZENIE ALBO ZRZECZENIE DOTYCZĄCE LEW 

Aby oświadczenie lub działanie gracza stanowiło - w myśl niniejszych przepisów - roszczenie lub zrzeczenie dotyczące lew musi odnosić się do innych lew niż bieżąca . Gdy dotyczy ono lew następnych, wówczas obowiązują poniższe postanowienia:

A. Definicja roszczenia

- oświadczenie gracza, że on czy też jego strona weźmie określoną liczbę lew, jest zgłoszeniem roszczenia do tych lew. Gracz także zgłasza roszczenie do lew, gdy wyraża przeświadczenie o możliwości skrócenia rozgrywki lub też pokazuje swoje karty (chyba że wyraźnie nie przejawia przy tym zamiaru zgłoszenia żadnych roszczeń).

B. Definicja zrzeczenia

- oświadczenie gracza, że on czy też jego strona odda określoną liczbę lew, jest zrzeczeniem się tych lew; zgłoszenie roszczenia do określonej liczby lew jest równocześnie zrzeczeniem się ich reszty - o ile taka istnieje. Gracz zrzeka się wszystkich pozostałych lew, gdy wyraźnie z takim zamiarem odkłada swoją rękę, składając karty. Niemniej, jeżeli obrońca przejawia zamiar zrzeczenia się jednej czy też więcej niż jednej lewy, a jego partner od razu się temu sprzeciwia, uważa się, że odnośne zrzeczenie nie obowiązuje; wtedy należy niezwłocznie przywołać sędziego, ponieważ może mieć zastosowanie przepis 16 (nielegalna informacja).

C. Oświadczenie obowiązujące przy roszczeniu

- zgłoszeniu roszczenia powinno od razu towarzyszyć oświadczenie gracza objaśniające kolejność zagrywania kart lub plan rozgrywki albo obrony, dzięki któremu ten gracz zamierza wziąć lewy objęte zgłoszonym roszczeniem.

D. Zaprzestanie gry

- po zgłoszeniu jakiegokolwiek roszczenia albo zrzeczenia rozgrywkę przerywa się. Sędzia unieważnia wszelkie zagrania, dokonane po roszczeniu lub zrzeczeniu, jeżeli dane roszczenie lub zrzeczenie zostaje uznane, stosuje się przepis 69; jeżeli jest ono kwestionowane przez dowolnego gracza (włączając dziadka), wówczas konieczne jest niezwłoczne przywołanie sędziego, w celu zastosowania przepisu 70 albo 71, przy czym nie wolno podejmować żadnych działań przed przybyciem sędziego.

69. UZNANIE ROSZCZENIA ALBO ZRZECZENIA 

A. Kiedy zachodzi uznanie roszczenia

- uznanie roszczenia albo zrzeczenia dotyczącego lew następuje wówczas, gdy gracz strony przeciwnej zgodzi się na nie i nie wyrazi zastrzeżenia przed zgłoszeniem zapowiedzi własnej strony w następnym rozdaniu albo przed zakończeniem rundy. Wynik rozdania jest taki, jak gdyby lewy objęte roszczeniem albo zrzeczeniem zostały - odpowiednio - wzięte albo oddane w normalnej rozgrywce.

B. Wycofanie uznania roszczenia

- przed upływem okresu reklamacyjnego, ustalonego zgodnie z przepisem 79C, gracz może cofnąć uznanie roszczenia przeciwnika, lecz tylko wówczas gdy przez to uznanie oddał lewę, którą faktycznie wzięła jego strona, albo która - według opinii sędziego - nie mogła być oddana w żadnym normalnym wariancie zagrania pozostałych kart. W takim przypadku zapis rozdania ulega zmianie, a taką lewę przyznaje się stronie, która wycofała swoje uprzednie uznanie roszczenia przeciwnika.

70. ROZSTRZYGANIE SPORNEGO ROSZCZENIA 

A. Wskazania ogólne

- rozstrzygając sporne roszczenie sędzia ustala zapis rozdania możliwie najbardziej sprawiedliwy dla obu stron, ale każdą wątpliwość rozpatruje na niekorzyść gracza zgłaszającego roszczenie. Sędzia postępuje przy tym stosownie do podanych niżej postanowień.

B. Postępowanie wyjaśniające

1. Nakaz powtórzenia roszczenia

- nakazuje graczowi, który zgłosił roszczenie, aby powtórzył oświadczenie złożone w momencie składania swego roszczenia.

2. Nakaz odsłonięcia wszystkich rąk

- następnie nakazuje wszystkim graczom, aby położyli na stole odsłonięte pozostałe karty.

3. Wysłuchanie zastrzeżeń

- wtedy sędzia wysłuchuje zastrzeżeń przeciwników gracza, który zgłosił roszczenie.

C. Nieściągnięty atut

- gdy w ręce jednego z przeciwników gracza zgłaszającego roszczenie pozostał atut, wówczas sędzia musi przyznać stronie tego przeciwnika lewę lub lewy, jeżeli:

1. Brak wzmianki o atucie

- zgłaszający roszczenie nie wspomniał o tym atucie w swoim roszczeniu.

2. Prawdopodobieństwo zapomnienia o atucie

- zgłaszający roszczenie w czasie wystąpienia z roszczeniem prawdopodobnie nie zdawał sobie sprawy, że u któregoś z przeciwników pozostał atut.

3. Możliwość wzięcia lewy atutem

- istniała możliwość wzięcia lewy tym atutem przy dowolnym normalnym sposobie rozgrywki.

D. Zgłaszający roszczenie proponuje nowy sposób rozgrywki

- sędzia nie powinien przyjąć od gracza zgłaszającego roszczenie propozycji korzystnego sposobu gry nie ujętego w jego początkowym oświadczeniu, jeżeli istnieje inny - mniej korzystny wariant normalnego zagrania.

E. Wybór sposobu gry (impas lub ściągnięcie z góry)

- sędzia nie powinien uznać propozycji zagrania, której gracz zgłaszający roszczenie nie wymienił w swoim początkowym oświadczeniu, a której powodzenie wymaga, aby określona karta znajdowała się w ręce określonego przeciwnika - chyba że któryś przeciwnik nic dodał do koloru (w kolorze tej karty), zanim roszczenie zostało zgłoszone, albo nie dodałby potem do tego koloru już przy najbliższej sposobności w jakimkolwiek wariancie normalnego zagrania pozostałych kart, względnie inny sposób rozgrywki byłby bezsensowny.

71. UNIEWAŻNIENIE ZRZECZENIA 

Raz zgłoszone zrzeczenie dotyczące lew musi obowiązywać, z wyjątkiem przypadków omówionych poniżej, w których przed upływem okresu reklamacyjnego ustalonego stosownie do przepisu 79C sędzia musi unieważnić zrzeczenie jeżeli stwierdzi, że:

A. Lewa nie może być oddana

- jeżeli gracz zrzekł się lewy wziętej faktycznie przez jego stronę albo takiej, której ta strona nie mogła oddać w żadnym wariancie przepisowego zagrania pozostałych kart.

B. Kontrakt już wygrany lub przegrany

- rozgrywający oznajmił o przegraniu kontraktu, gdy ten już został wygrany -albo obrońca oznajmił, że rozgrywający wygrał kontrakt, gdy ten już został przegrany.

C. Zrzeczenie niemożliwe do przyjęcia

- sędzia musi unieważnić zrzeczenie się lewy, której strona zrzekająca nie mogła oddać w żadnym wariancie normalnego zagrania pozostałych kart, jeżeli gracz ani jego partner nie zgłosili jeszcze zapowiedzi w następnym rozdaniu danej rundy, albo nie nastąpiło jej zakończenie (o ile zrzeczenie miało miejsce w rozdaniu kończącym rundę).

Rozdział V - LICYTACJA

Rozdział VII - DOBRE OBYCZAJE